Peyami Çelikcan
Meral Uslu
Eddy Terstall
Şaban Ol
Jascha de Wilde
Prof. Dr. Peyami Çelikcan
Fotografie, Film, Theater, Kunst en Architectuur.
Prof. dr. Peyami Çelikcan
Istinye University /Adjunct-directeur
Prof. Dr. Çelikcan heeft in 1986 aan de “Ankara University”, Faculteit Communicatie, de opleiding Radio, Televisie en Film afgestudeerd. In 1987 ging hij aan de slag als onderzoeksassistent bij de afdeling Radio, Televisie en Cinema van de Gazi University, Faculteit voor Communicatie.
-In 1988 ging hij via de studiebeurs van YÖK (de Presidential Scholarship for Graduate Study Abroad, de officiële instelling van het hoger onderwijs) naar de Verenigde Staten.
Hij behaalde zijn master Communication Arts in 1990 aan de “University of West Florida”.
-In 1994 studeerde hij af aan de 9 Eylül University, Faculteit voor Beeldende Kunst en Toneel. Hij voltooide de kunstopleiding en behaalde zijn doctoraat in film en televisie.
-In 1994 trad hij in dienst bij de “Gazi University”, Faculteit Communicatie, afdeling Film en Televisie. In 1996 werd hij benoemd tot universitair hoofddocent.
-Tussen 2001-2004 heeft hij taken als afdelingshoofd, plaatsvervangend decaan en decaan vervuld voor de Faculteit Communicatie van de “Doğu Akdeniz University”.
-In 2004 werd hij benoemd tot hoogleraar aan de Faculteit Communicatie van de “Maltepe University” en hier heeft hij tevens tot 2012 gewerkt als decaan.
-Tussen 2012 en 2016 verleende hij dienst als docent aan de “Marmara University”. In 2016 stapte hij over naar de “İstanbul Şehir University”, waar hij eerst werkzaam was als decaan op de Faculteit Communicatie en vervolgens de rector van deze universiteit werd.
Sinds 2020 werkt hij als docent op de Faculteit Communicatie en is hij tevens de adjunct-directeur van de “İstinye University”.
In het kader van zijn academische studies houdt hij zich bezig met verwante onderwerpen zoals Cinema en Televisie, Populaire Muziek, Documentaire Cinema, Thematische Media, Mediageschiedenis, Spoorweggeschiedenis en heeft hij als documentaire regisseur en tekstschrijver van diverse media meerdere werken op zijn naam staan.
Meral Uslu
10 mei 1962, Emirdag, Turkije
Meral Uslu studeerde aan de Nederlandse Film- en Televisie Academie (1984-1988), met als specialisatie regie en camera. Al meer dan dertig jaar maakt zij documentaires over een groot aantal onderwerpen. Ze maakte onder meer de volgende documentaires: “Hoeren”, “Schaakkoning Ali” (Nominatie Kids & Docs Jubileumprijs), “De kinderen van mijn vader”, (Gouden Kalf Beste Korte Documentaire 2005, Winnaar Zilveren Zebra 2006), “De Zwarte Tulp”, “Ontheemde zielen”, “Lipstick Moslims”, “mijn Kanker”, “Liefde Op z’n Surinaams”.
“Roos & Rana” (2001 tweede prijs Filmfestival van San Francisco) was haar eerste speelfilm voor TV. Snackbar, haar eerste speelfilm voor de bioscoop, ging in 2012 in première op de “Berlinale” (Special jury award, Festival Internacional de Curitiba, 2012).
De laatste jaren heeft zij samen met Maria Mok zich gespecialiseerd in lange documentaires zoals “Kruispost” (IDFA 2007, Eervolle Vermelding Prix Europa 2008, winnaar Zilveren Zebra 2008), “Longstay” (IDFA 2009, Gouden Tegel voor Beste Journalistieke Productie 2010), de tweeluik “Anker & Anker” (NFF 2009), “De Kinderrechter” (IDFA 2010, Nominatie Prix Europa 2011) en “De Verdediging Van Robert M.” (NFF 2013, beste documentaire De TV-beelden 2014, nominatie Tegel), “Post Beiroet” (NFF 2016 en Beirut International Film Festival), “De Zaak Gebroeders R.”, “De Bellers” (2021 Nominatie voor de prijs van de Nederlandse Filmkritiek NFF), “De Blauwe Family” (2022 nominatie voor de Tegel).
Eddy Terstall
Sociologie en Politicologie
Eddy Terstall (20 april 1964) studeerde sociologie en politicologie aan de Universiteit van Amsterdam, maar rondde beide studies niet af. In 1992 debuteerde hij met de film Transit. Terstall schrijft de scenario’s voor zijn films zelf. Typische Terstall-acteurs zijn onder meer Marc van Uchelen, Nadja Hüpscher en Rifka Lodeizen, die in meerdere van zijn films spelen. Terstall over zijn bedoelingen: Mijn films zijn niet uitgesproken politiek, maar hebben iets stiekem pamfletterigs. Ik wil laten zien dat het homohuwelijk, euthanasie en het drugsbeleid hier vanzelfsprekend zijn.
Tussen 2004 en 2008 bracht hij een drieluik uit over de thema’s dood, seksualiteit en de rechtsstaat. “Simon” (2004) was de eerste film uit dat drieluik. Het tweede deel, “Sextet”, kwam in september 2007 uit en het derde deel, “Vox Populi”, verscheen in september 2008.
In 2010 werd huidkanker bij hem vastgesteld. De episode heeft hij beschreven in zijn autobiografische boek “Ik loop of ik vlieg”.
Şaban Ol
title
Sinds 1978 leeft hij in Nederland. Regisseur, schrijver, vertaler.
Als student nam hij deel aan het theater project STIPT (stichting interculturele projecten) onder leiding van Vasıf Öngören and Meral Taygun.
In 1984 werd hij toegelaten aan de regie opleiding op de academie. In 1989 studeerde hij af met het stuk ‘Emigranten’ geschreven door de Poolse schrijver Slawomir Mrozek.
Regisseerde verschillende schrijvers zoals: Edward Bond, Nikolaj Gogol, August Strindberg, Anoek Saleming, Nikolaj Erdman, Chekhov enz.
Hij maakte bewerkingen van Erendüz Atasu, Jakov Lind, Nazım Hikmet, Herman Broch, Dostoyevski.
In 2000 richtte hij Theater Rast op samen met Gert De Boer en Celil Toksöz.
Hij schreef en regisseerde eigen stukken zoals: De Boerderij, Nacht Vlinder, Afrekening, Kus van de Roos, Moeder Bloes, Eleni en Roos, De Terugkeer van Olbyses, De Mus.
Vertaalde stukken van de Vlaamse schrijvers, Eric De Volder, Paul Pourveur en de Nederlandse schrijfster Lot Vekemans in het Turks. De vertalingen en zijn eigen stukken werden gepubliceerd bij Mitos-Boyut in İstanbul.
Hij heeft 3 dichtbundels op zijn naam staan: Arabesque / De blinden, wortels, en rendieren / De lange schaduw van de nacht.
Jascha de Wilde
Titel
Jascha de Wilde studeerde onder andere kunstgeschiedenis en fotografie.
Zij schreef, regisseerde, produceerde en monteerde verschillende Internationale documentaires en korte kunst- en animatiefilms. In haar werk is een aan het oog van de wereld onttrokken miniatuur samenleving een terugkerend thema.
Met Wilderell film regisseerde en produceerde zij een aantal documentaires voor de VPRO:
‘Les Olivettes – Café chantant in Luik (1993) ‘1e Nominatie’ Donostia, San Sebastiaan, Spanje 1994,
‘Truc en Plumes’ – ex variété danseressen in Parijs’ (1996) en ‘Dabba Wallahs – Lunchbezorgers in Bombay’ (NFF/IDFA 1998)
In de docu ‘Starkiss – Circusmeisjes in India’ toonde zij een wereld van veelal Nepalese meisjes die door hun ouders aan het circus verkocht werden. Joris Ivens competitie IDFA (2002)
Academy Award International Documentary Festival Gangzhou China (2004), Jury Award Indian Film Festival Los Angeles (2004) Nominatie Gouden Kalf Beste Lange documentaire NFF ( 2003)
Nominatie Estonian People Award Best Documentary IFF Parnu, Estland (2003) De film draaide in verschillende Art Houses en musea in binnen- en buitenland.
Met Second Skin Film maakte zij samen met Ben Hendriks de bioscoop documentaires:
‘Lou Biou het Feest van de Fabelachtige Stier’ IDFA 2010,
‘Passage – A Boatmovie’ een crossover tussen video-installaties op 3 schermen en documentaires. Idfa 2016 en Forum van de Regisseurs voor grensverleggende Nederlands auteursfilms NFF 2017
En ‘Truffel Liefde’ Uitgezonden in Belgie en Japan 2021
